Γιαννούλης Χαλεπάς, ένας «ιδιαίτερος» Γλύπτης στο Τελλόγλειο Ίδρυμα!!

        Οι μαθητές της Στ΄ τάξης των Εκπαιδευτηρίων είχαν σήμερα μια ξεχωριστή συνάντηση! Το Τελλόγλειο Ίδρυμα φιλοξενούσε μια έκθεση με τα γλυπτά του γνωστού Έλληνα γλύπτη από την Τήνο Γιαννούλη Χαλεπά του πρώτου από τα έξι παιδιά του ιδιοκτήτη εργοστασίου μαρμαρογλυπτικής Ιωάννη Χαλεπά. Η ζωή του μυθιστορηματική διατρέχει μέσα από την έκθεση το πέρασμά του σ’ αυτή. Τα παιδιά μέσα από την ξενάγηση γνώρισαν πτυχές του μεγαλείου της τέχνης του, τρικυμίες και φωτισμένες στιγμές του μέσα από έργα που εκτίθενται για πρώτη φορά, καθώς όπως ενημερώθηκαν, οι γονείς του δεν ήθελαν να ασχοληθεί μ’ αυτό που λάτρευε από μικρός, να σμιλεύει το μάρμαρο.

        Μετά τον θάνατό τους ήταν πια ελεύθερος να ασχοληθεί με την τέχνη του. Σ’ αυτό συνέβαλαν τα δυο του ανίψια που τον έφεραν στην Αθήνα, όπου δημιούργησε περισσότερα από 40 έργα και πάρα πολλά σχέδια στα τελευταία 8 χρόνια της ζωής του (πέθανε 15 Σεπτεμβρίου 1938). Επρόκειτο για τη σημαντικότερη συλλογή για το έργο και τη ζωή του Χαλεπά, μιας και διασώθηκαν σημαντικά έργα της καλλιτεχνικής του παραγωγής.

        Η εμφάνιση της ψυχοσωματικής αρρώστιας του, ο εγκλεισμός του το Ψυχιατρείο της Κέρκυρας, δεν του επέτρεψαν να δοθεί σ’ αυτό που τόσο αγαπούσε, να δίνει σχήμα και ζωή στο μάρμαρο και στον πηλό. Τα κατάφερε όμως να ξεκινήσει την τέχνη του επηρεασμένη από τα δύσκολα καταπιεστικά χρόνια που έζησε, δουλεύοντας τις Μήδειες, τους Σάτυρους και τον Έρωτα, το Παραμύθι της Πεντάμορφης. Εμβληματικό είναι το γλυπτό Οιδίπους και Αντιγόνη. Εξαιρετικά επιτύμβια έργα σε σχέση με την αρχαιότητα, πορτρέτα και θέματα με τύπους καθημερινής ζωής, ολοκληρώνουν μια ανανεωμένη διεισδυτική περιδιάβαση στο έργο του. Εκείνο που εντυπωσίασε ήταν «η κοιμωμένη» για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Ο γλύπτης σχεδίαζε τα έργα στα λογιστικά βιβλία του πατέρα του εξού και ο τίτλος της έκθεσης ΔΟΥΝΑΙ-ΛΑΒΕΙΝ, που ταιριάζει με την παραγωγική διαδικασία στη γλυπτική του (πρότυπα, επιρροές, νέες δημιουργίες). Ο ιδιαίτερος αυτός καλλιτέχνης συνήθιζε μάλιστα να κρύβει μέσα στα έργα του και άλλα έργα. Στο έργο του μοιάζει τελικά να αποτυπώνονται συμπυκνωμένα οι εσωτερικές διεργασίες ελευθερίας επιλογών και έκφρασης που χαρακτηρίζουν τη γνήσια δημιουργία στην τέχνη.          

          Ήταν μια εξαιρετική περιπλάνηση στα μονοπάτια της καλλιτεχνικής δημιουργίας του κορυφαίου γλύπτη στη νεότερη ελληνική τέχνη. Μας ταξίδεψε στον δικό του κόσμο, μας πρόσφερε εκτός από τη γνωριμία με την τέχνη του, τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε πως η ευρηματικότητα και η εκφραστικότητα είναι πηγαίες και αργά ή γρήγορα αναδύονται και αναδεικνύονται κάνοντας μας ξεχωριστούς!!