Η Θεατρική Αγωγή, με τη μορφή του θεατρικού παιχνιδιού, έχει σκοπό να φέρει κοντά δύο συγγενείς μορφές παιδείας, το Σχολείο και το Θέατρο.
Το Θεατρικό Παιχνίδι είναι πράξη χαράς, δημιουργίας και επικοινωνίας.
Πρόκειται για μία συλλογική δραστηριότητα, στην οποία συμμετέχουν μία ομάδα παιδιών και ένας μεγάλος, ο εμψυχωτής η Κ. Κάρμεν Ρουγγέρη.
Θέατρο για παιδιά είναι μία διαδικασία πολύπλοκη, κοινωνική, βαθύτατα παιδευτική, που αγγίζει τις αρχέτυπες ανάγκες του ανθρώπου για δράση, παραλλαγή και θέαση του κόσμου.
Το Θεατρικό Παιχνίδι αξιοποιεί την ανάγκη του παιδιού ν'αναπαριστά και ν'ανασυνθέτει τη γύρω του πραγματικότητα. Είναι μέσο ενεργοποίησης, απελευθέρωσης της φαντασίας, ευαισθητοποίησης, εξωτερίκευσης συναισθημάτων και καλλιέργειας της ψυχοκινητικής του έκφρασης.
Το παιδί αναπαράγει με το παιχνίδι, μ' έναν τόσο οικείο τρόπο τις δικές του ανάγκες. Με το παιχνίδι το παιδί σκέφτεται, εργάζεται, ξεκουράζεται, θυμάται, δοκιμάζει τις δυνάμεις του, συγκεντρώνεται και δημιουργεί. Με μία λέξη ζει.
Οι ρίζες, τόσο του παιχνιδιού, όσο και της τέχνης είναι πανάρχαιες. Πολλές φορές ταυτίζονται, σπάνια, διαχωρίζονται.
Ο άνθρωπος "παίζοντας" έφτασε να κάνει τέχνη, "παίζοντας" ανακάλυψε τη γνώση. Το παιδί παίζει, δημιουργεί, εκφράζεται και επικοινωνεί μέσα από το θέατρο. Το θεατρικό παιχνίδι είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης, ένας τρόπος πνευματικής και καλλιτεχνικής ανάπτυξης της προσωπικότητας του παιδιού. Ερμηνεύοντας ρόλους αναπτύσσει ελεύθερα τη μικρή και περίπλοκη προσωπικότητά του.
Η ψυχή του θεατρικού παιχνιδιού είναι ο εμψυχωτής. Με τη στάση, την αίσθηση και τη συμπεριφορά του εμπνέει την ομάδα, της δίνει αίσθηση ασφάλειας, της παρέχει κίνητρα, τη βοηθάει ν' απελευθερωθεί και να δουλέψει συλλογικά. Ο εμψυχωτής κάνει θεατρικό παιχνίδι με τα παιδιά.
Στόχοι της Θεατρικής Αγωγής:
- α. Το παιδί μεταλλάσσει τη σχέση του με τον εαυτό του
- β. Το παιδί αποκτά μία άλλη σχέση με το σώμα του
- γ. Το παιδί μεταλλάσσει τη σχέση του με τους άλλους
- δ. Το παιδί ευαισθητοποιείται προς τις τέχνες
- ε. Οι γνώσεις γίνονται βίωμα
- στ.Διεύρυνση της ενδοχώρας του παιδιού
Η μορφή και η δομή ενός ολοκληρωμένου θεατρικού παιχνιδιού αποτελείται από τέσσερις φάσεις και στηρίζεται σε τέσσερα βασικά επίπεδα, όπως και η θεατρική πράξη:
- α. Ψυχολογικό,
- β. Κοινωνικό,
- γ. Αισθητικό, Παιδευτικό
Οι βασικές τεχνικές ανάπτυξης και επεξεργασίας ενός θεατρικού παιχνιδιού είναι οι παρακάτω:
- 1. Ασκήσεις αναπνοής - φωνής
- 2. Δραστηριότητες χαλάρωσης - συγκέντρωσης
- 3. Σωματική έκφραση - Κινησιολογία
- 4. Ομαδικοί αυτοσχεδιασμοί:
- α.εξερεύνηση και ανακάλυψη βάσει εμπειριών των παιδιών
- β.εκμετάλλευση του τυχαίου
- 5. Δραματοποίηση παραμυθιού ή απλής ιστορίας, μαθημάτων του σχολείου
- 6. Χρήση παιδαγωγικών και ψυχαγωγικών παιχνιδιών
- 7. Δημιουργία περιβάλλοντος δράσης - χρήση όλου του χώρου
- 8. Ηχητικά και μουσικά/Εικαστικά ερεθίσματα
- 9. Παντομίμα - Κουκλοθέατρο
- 10. Τα παιδιά σχεδιάζουν, προγραμματίζουν και αξιολογούν το έργο τους.
Το Θεατρικό παιχνίδι μπορεί να γίνει παντού. Ιδανικός, ωστόσο, χώρος είναι το Σχολείο, που αποτελεί τον πυρήνα της ζωής του παιδιού, για πολλά συνεχή χρόνια. Τα παιδιά έχουν την ίδια ηλικία, η σύνθεση της ομάδας είναι συνήθως σταθερή και οι κοινές εμπειρίες στον ίδιο χώρο μπορούν ν' αποτελέσουν πηγή έμπνευσης.
Παρακολουθούν αξιόλογες παραστάσεις παιδικού θεάτρου προσαρμοσμένες για την ηλικία τους και συμμετέχουν συστηματικά σε επετειακές Χριστουγεννιάτικες και αποχαιρετιστήριες γιορτές, όπως και σε θεατρικά δρώμενα που οργανώνονται είτε από το σχολείο είτε σε συνεργασία με άλλους φορείς.
