Με Βραβείο και Τιμητικούς Επαίνους σε μία εμπειρία ζωής, στο Άουσβιτς!
Τέσσερις ομάδες μαθητριών από τα Εκπαιδευτήριά μας (Ομάδα α΄: Δέμπη Κ. και Φαρμάκη Χ., Ομάδα β΄: Αθανάτου Α., Αράπογλου Θ. και Ψαρρά Θ., Ομάδα γ΄: Θεοδωσά Ο. και Φουρουντζή Π., Ομάδα δ΄: Μπεράτζε Α. και Ρίζου Α.) συμμετείχαν στον διαγωνισμό δημιουργίας βίντεο με θέμα: “Το Ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι” που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων σε συνεργασία με το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος. Οι ταινίες «Δε γύρισε κανείς», «Αγώνες θανάτου», «548 ημέρες» και «Διλήμματα μνήμης και λήθης» διακρίθηκαν στο διαγωνισμό με ένα Βραβείο και τρεις Τιμητικούς Επαίνους αντίστοιχα. Έτσι, οι μαθήτριες μας συνοδευόμενες από την υπεύθυνη εκπαιδευτικό του προγράμματος του Σχολείου μας, κ. Ε. Παπαδοπούλου, επισκέφτηκαν το Άουσβιτς I και Άουσβιτς II, γνωστό ως Μπιρκενάου, στις 12-14 Ιουλίου, βιώνοντας μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής. Είναι σχεδόν αδύνατο να περιγράψει κανείς με λόγια, τα συναισθήματα που βιώνει στους χώρους όπου μαρτύρησαν χιλιάδες άνθρωποι.
Δείτε Περισσότερα Ξεκινώντας την περιήγηση μας, στην είσοδο του Άουσβιτς Ι είδαμε την περίφημη επιγραφή «Arbeit macht frei», που σημαίνει «Η εργασία απελευθερώνει». Αυτό ήταν και το πρώτο που αντίκριζαν οι ανυποψίαστοι άνθρωποι που έφταναν εκείνη την εποχή σε αυτό το μέρος. Πίστευαν ότι ξεκινούν μια νέα ζωή, όπου θα δουλεύουν και θα βρίσκονται κοντά με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Στον χώρο του Μουσείου υπάρχουν φωτογραφίες Εβραίων από τη ζωή τους, πριν βρεθούν στο Άουσβιτς. Χιλιάδες ανυποψίαστοι πολίτες με τις οικογένειες τους γεμάτοι με ελπίδες και όνειρα για μια νέα ζωή, όνειρα όμως που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Προχωρώντας, αντικρίσαμε τα μπλοκ, τα πανομοιότυπα κτίσματα των Γερμανών, τα οποία ήταν όλα αριθμημένα. Περάσαμε από αίθουσες που έχουν μετατραπεί σε μουσείο και είδαμε τους κοιτώνες με τα ξύλινα κρεβάτια των 50 ατόμων που στέγαζαν όμως 400 καθώς και προσωπικά αντικείμενα των κρατουμένων. Χιλιάδες βαλίτσες που πάνω τους είχαν γραμμένα τα ονόματά τους, μαγειρικά σκεύη, χτένες, ρούχα, γυαλιά μυωπίας, στοίβες από παπούτσια, όλα σχετίζονταν με τη ζωή και τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Είδαμε τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια όπου οι ναζιστές εξαφάνιζαν κάθε ίχνος, μετατρέποντας την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια σε στάχτη. Στάση δεύτερη: Άουσβιτς ΙΙ – Μπίρκεναου Σε αυτό το τεράστιο σε έκταση στρατόπεδο εξόντωσης οι άνθρωποι έφταναν με τρένο και με το που έβγαιναν από το βαγόνι, το 90% από αυτούς οδηγούνταν απευθείας στους θαλάμους αερίων. Ελάχιστοι επιβίωσαν από αυτό το κολαστήριο. Το Άουσβιτς Ι θεωρούνταν «παράδεισος» σε σχέση με τις συνθήκες του στρατοπέδου αυτού, το οποίο χτίστηκε περίπου μέσα σε δύο βράδια, χωρίς καμία υποδομή, χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρισμό. Όσοι έμεναν σε αυτό, αντιμετώπιζαν χειρότερες συνθήκες, ακόμη και από ζώα και οι περισσότεροι από αυτούς πέθαιναν από ασθένειες, από την πείνα και από το κρύο το χειμώνα ή τη ζέστη το καλοκαίρι.
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, οι σκέψεις είναι πολλές. Το ταξίδι αυτό, προσκύνημα στο Άουσβιτς, θα μείνει για πάντα χαραγμένο μέσα στην καρδιά μας. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να αντιληφθεί ο ανθρώπινος νους, πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη θηριωδία. Ελπίζουμε αυτή η φρίκη να μην συμβεί ξανά, σε κανέναν άνθρωπο. Ποτέ Ξανά!
