Οι μαθητές μετατράπηκαν σε Ποιητές…!

Οι μαθητές των Εκπαιδευτηρίων Φρυγανιώτη ορμώμενοι από τις καλλιτεχνικές τους αναζητήσεις , χρησιμοποίησαν την πένα τους , έγραψαν ποίηση και συμμετείχαν στον 10^ο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα: "Οι μαθητές γράφουν ποίηση", που διοργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, 21 Μαρτίου .

Οι μαθητές του Λυκείου : Τσαπόγα Ι. και του Γυμνασίου : Δέμπη Κ – Μ και Διόλατζη Χ., έντονα ευαισθητοποιημένοι , προσπάθησαν μέσα από τα ποιήματά τους να εξωτερικεύσουν σκέψεις , συναισθήματα και προβληματισμούς αγγίζοντας θέματα που μας αφορούν .

Θετικά σχόλια απέσπασαν όλοι οι συμμετέχοντες για την προσπάθειά τους από την επιτροπή αξιολόγησης. Θερμά Συγχαρητήρια για τις Τιμητικές διακρίσεις που απέσπασαν  οι μαθήτριές μας Παπαδοπούλου Ε.-Α από την α΄ Λυκείου και  Δέμπη Κ. – Μ. από τη Β΄ Γυμνασίου , για τα ποιήματά τους  με θέμα: «Το μηδέν» και «Φωνές» αντίστοιχα.

Παραθέτουμε τα βραβευθέντα ποιήματα με τίτλο:

                     "Φωνές"

Δεν ακούστηκαν απόψε οι χαμένες προσευχές .

Τα αμήν και τα ελέησον.

Μονάχα κάτι στάλες από κάτι αγαπημένα σύννεφα .

Αυτές ακούστηκαν να τρυπάνε τις σκιές .

Κανένας δεν ψέλνει , μήτε μιλάει .

Απόψε μονάχα η φύση ψιθυράει .

Τι περίεργο πράγμα όμως…

Ολάκερη η φύση τη φωνή σου να έχει .

                                           Το μηδέν

Σιωπή

Και μετά βόμβες, κραυγές, ουρλιαχτά

Κλάματα μέσα στο μυαλό μου

Για άλλη μια φορά να ανεχτείς το τίποτα

Ένα παραγέμισμα πρόθυμων ψεμάτων κατέληξα

Δεν παραμένω πια εδώ

Αποσιωπώ και πνίγω αναστεναγμούς

Δάκρυα πετώ σε ετοιμόρροπα ταξίδια

Βρέχονται μαζί και σελίδες του πλάνου μου

Ο γνωστός κόσμος σκιά βαριά για την ψυχή μου

Οι σφηνωμένες αναμνήσεις παγωμένες έδεσαν σαν κρίκοι τον λαιμό μου

Ένα αντικείμενο ιδιοκτησίας

Ένα εγκαταλειμμένο σώμα επικερδούς εκμετάλλευσης

Αιχμάλωτη στην αναμμένη μηχανή

Στριμωγμένη ανάμεσα σε εντολές και σταθερές υπακοές

Βάναυσα οι σκέψεις ανοίγουν ξανά τις ματωμένες μου πληγές

Ποιος δούλος θέλει τη ζωή του;

Τρεμοσβήνει το είναι  μου,

ο άνεμος της πατρίδας αγριεύει,

φυσάει να το σβήνει

Ομιχλώδες συνθήκες επισκιάζουν τις στιγμές

Τις ανακατεύουν επιπόλαια με την μυρωδιά της νεκρής ελευθερίας μου

Η ελπίδα μου σημείωσε σε τσαλακωμένο χαρτί ότι θα επιστρέψω

Μα αν δεν προφτάσω;

Αν δεν καταφέρει ο έκπληκτος πόθος μου μια θέση στη λίστα;

Αν δεν προλάβω;

…μια θέση κενή.